PamiętnioŁzy

Jesteś na lekcji.Piszesz kartkówkę.Cała klasa pisze niezapowiedzianą  kartkówkę.Wszystkiego perfecto nie umiesz,ale coś wiesz.Wiesz jak napisać.Słyszysz szmery ze znakiem zapytania.Widzisz jak wszyscy wypatrują pomocy u sąsiada z ławki.Ty czekasz.Czekasz.,,Czemu nikt nie prosi mnie o pomoc?"...Zastanawiasz się nad tym pytaniem.Twe oczy robią się smutne.Twój ból milczy.Wypatrujesz spotkania oczu z osobami obok,chcesz podać im informacje se swej głowy.Domyślasz się.Widzisz.Zauważasz...że wszyscy Cię unikają...jakby Cię tam w ogóle nie było.Nie poddajesz się.Wypatrujesz czyjegoś zapytania.Chcesz pomóc.Usiłujesz to zrobić.Czas ,,na kartkówkę,, nagli.,,Jestem bezbarwna/y."Zostały 3 minuty.Odkładasz myśl o bólu na bok,i myślisz.Myślisz co jeszcze dopisać.Czytasz wszystko od nowa.Sprawdzasz czy nie ma błędów.Zrobiłaś/eś ostatnie poprawki.Myślisz ,,Może to i lepiej że nikt mnie się nie pytał.Wtedy nie zauważyłabym/bym swoich błędów!Takie osoby to tylko utrudnienie!"Kartkówki zostały zebrane.

Właśnie dowiedziałaś/eś się o sprawdzonych kartkówkach.Czujesz.Czujesz to.Czujesz napięcie.Napięcie wypełniające całą klasę pod znakiem zapytania ,,Co dostałam/em?".W końcu Twoja kartkówka dotarła do Ciebie.Masz bardzo dobrą ocenę.A na pewno lepszą od większości klasy.Jesteś szczęśliwa/y!Chcesz komuś to powiedzieć,że udało Ci się,że się postarałaś/eś,że coś umiesz...że masz taką dobrą ocenę!Wszyscy dookoła pytają się wzajemnie o oceny.Ale Ty...Ciebie nikt się nie pytał.Nikt nie kierował swych słów w Twym kierunku.Czekałaś/eś,patrzyłaś/eś,szukałeś znaku zapytania.Twoja radość...była bliska zeru.Pomyślałaś/eś że to nauczka od życia.Że musiało tak być.
Ale pamiętaj!Wszystko dzieje się za swoją potrzebą!Może właśnie to było potrzebne,byś coś zrozumiał/a.Może to kształtowało Twą osobowość,która będzie potrzebna w przyszłości.Pamiętaj...Cierpliwość jest darem.Lecz chowanie jej w sobie jest piękniejszym krajobrazem.Nie poddawaj się!Walcz o to!Spraw...by ludzie podawali swą rękę Twej pomocnej dłoni.